Czy zastanawiałeś się kiedyś, co jest największym kosztem nieudanej adaptacji?

• Ponowne zaangażowanie działu kadr w rekrutację?
• Zniechęcenie i zmęczenie opiekunów i przełożonych?
• Koszty wdrożenia na stanowisko?
• Zwiększona ilość braków i ciągły brak obsady o odpowiednich kompetencjach?
• Rozgoryczenie pracownika, który rozczarowany stanowiskiem porzucił pracę?

Wszystkie te konsekwencje sprawiają, że warto dołożyć starań, aby dobrze zorganizowany proces adaptacji był oczkiem w głowie firmy.

Jeśli ten temat jest Ci bliski, przeanalizuj wyzwania, które składają się na sukces w tym zakresie.

Przekonanie nowego pracownika, że trafił do fajnej firmy to nie zadanie dla jednej osoby. Tutaj chodzi o pracę zespołową. Nikt nie ma za dużo czasu, dlatego warto rozdzielić role.

Pracownik HR czuwa nad koordynacją działań, monitoruje zadowolenie z pracy.

Opiekun dba o pracownika w codziennym kontakcie, czuwa nad jego bieżącą pracą i dba o wejście do zespołu. Często jest równocześnie mentorem uczącym pracownika prawidłowego wykonania zadań.

Przełożony ustala zasady, daje feedback, okazuje wsparcie i wkracza w trudnych sytuacjach.

Warto zadbać o to, aby przepływ informacji między nimi ułatwiał podejmowanie decyzji, działania wspierające nowego pracownika, wprowadzanie zmian w sposobie rekrutacji.

W trakcie rekrutacji składamy kandydatowi obietnice. Jeśli nie pokrywają się one z doświadczeniem pierwszych dni i tygodni w pracy to prowadzą do rozczarowań.

W głowie nowego pracownika jest milion pytań:

• Czy będzie czas na naukę pracy na nowym stanowisku, czy też mam skoczyć na głęboką wodę?
• Jak przywita mnie zespół – życzliwie, czy opowiadając o tym, jak źle się tu pracuje?
• Czy ktoś zapyta mnie o to, czy jestem zadowolony, czego potrzebuję?
• Co jak nie dam rady pracować w tym tempie co inni? Jak długo będę się uczył?
• Jak mi idzie? Co jak zrobię błąd? Mam piąty raz w ciągu tej zmiany pójść i zapytać? Kogo?
• W ogóle, gdzie jest szatnia/stołówka/magazyn?

Czy pytaliśmy nowego o to, jak mu się pracuje? Oczywiście!

Ale czy naprawdę zapytaliśmy go o to?

Nie każdy jest w nowym miejscu pracy wylewną gadułą dzielącą się otwarcie swoimi obawami. Tego trzeba się dowiedzieć umiejętnie, budując zaufanie i spokojnie zadając właściwe pytania. Ankieta dla osób odchodzących to o wiele za późno, by dowiedzieć się czegoś ważnego.

Dbajmy nie tylko o proces nauki, ale też o to, jak czuje się pracownik w nowym dla siebie miejscu.

Trzeba spojrzeć na proces adaptacji oczami nowego pracownika. Dosłownie krok po kroku przejść przez pierwsze dni pracy z perspektywy osoby, która właśnie pierwszy raz przekroczyła bramę naszego zakładu.

To, że ktoś jest świetnym pracownikiem na swoim stanowisku nie oznacza, że potrafi przekazać swoje umiejętności. Trzeba zadbać o właściwe tempo, podzielenie informacji na odpowiednie etapy nauki. Najważniejsze to budować w uczniu wiarę, że zadanie jest wykonalne. Dostrzegać postępy i wzmacniać motywację w obliczu niepowodzeń.

Tylko i aż tyle.